Vandaag sprak ik een voor mij als vogelaar inspirerende Changemaker: Arjan Dwarshuis. Voorvechter voor natuurbehoud. In 2016 brak hij het Wereldrecordhouder vogels kijken door in 1 jaar 6852 vogels te zien. Hier schreef hij een boek over “Een bevlogen jaar”. Hier werd ook een documentaire van gemaakt “Arjan’s Big Year”. Hij schuift regelmatig aan bij praatprogramma’s als er iets over natuur en met name vogels te melden is. Tevens heeft hij columns geschreven voor het Parool en geeft hij regelmatig interviews. En niet te vergeten: hij is gids op vele excursies in de natuur.
Zijn bekendheid groeit de laatste tijd exponentieel. En dat komt goed uit, want sinds kort is er een nieuw boek van hem: “Zomergasten, doortrekkers en overwinteraars.”
Wat zijn je plannen voor de komende drie jaar?
Ik ben al blij hoe ver ik ben gekomen. En hoe vogels kijken van een obscure hobby voor oude witte mannen, ineens iets is wat breed wordt gedragen in de samenleving.
En ik hoop daar gewoon verder aan te bouwen. Ik hoop dat Nederland een land wordt waar kinderen opgroeien met een interesse voor de natuur. Waar steeds meer mensen inzien hoe waardevol de natuur is.
Hoe breder dat wordt gedragen, hoe meer je ook politiek een statement kunt maken. Hoe meer druk je kan leggen bij de politiek en het bedrijfsleven om dingen te veranderen. Het begint bij het creëren van draagvlak.
Ik zal steeds nieuwe, leuke dingen bedenken om mijn bereik te vergroten en zo het ‘evangelie’ te verspreiden als het ware. Elke keer als een project ten einde loopt, ben ik alweer bezig met het volgende idee. Ik ben nu bezig met het schrijven van een kinderboek, en met het maken van een natuur docu-serie: “Nederland, Waterland, Vogelland”. Hoe we omgaan met het landschap.
Ik doe dit alles uit idealistische overwegingen, maar het mooie is ook dat ik er mijn brood mee weet te verdienen. Het is leuk en het levert ook wat op. Het wordt steeds interessanter om in goede dingen te investeren. Neem een voorbeeld: ASN is aan het groeien en groen aan het investeren.
Arjan Dwarshuis (Foto door Friso Boven)
Waar wil je om bekend staan uiteindelijk?
Als iemand die een nieuwe groene beweging op gang heeft gekregen in Nederland. Beetje wat David Attenborough heeft gedaan wereldwijd: Natuur toegankelijk gemaakt voor een breed publiek. Ik denk dat daar nog veel meer stappen in te behalen zijn. Dus ik hoop dat ik de David Attenborough van Nederland word. Niet op een Freek Vonk-manier, maar op mijn eigen manier.
Bijvoorbeeld met de Vogelspotcast [met Gisbert van Baalen] hebben we er expres voor gekozen om uit de donkergroene hoek te stappen en juist door een lolletje een breder publiek te trekken. Het werkt, want ik heb nu mensen op excursie mee die eigenlijk niks met vogels hadden, en ‘per ongeluk’ op onze vogelspotcast kwamen en nu seizoen 1 en 2 ge-bingewatched hebben, een verrekijker hebben gekocht en nu mee zijn op excursie.
Arjan Dwarshuis (Foto door Friso Boven)
Wat frustreert jou het meest in jouw missie? Hoe ga je daarmee om?
Holle beloftes van politiek en gebrek aan kennis van mensen op belangrijke posities. Domme uitspraken door politici. Ik erger me ook heel erg aan die soort anti-natuurstroming waar Trump en Thierry Baudet symbool voor staan. Ik snap dat je niet om 6u ’s ochtends door een duingebied wil lopen, dat is niet voor iedereen, maar dat sommigen verklaren een soort van de oorlog aan de natuur. Je snapt toch dat de natuur onlosmakelijk is verbonden met ons? Dat we zonder natuur niet kunnen bestaan.
En ook de politieke onwil. Ook van het huidige kabinet dat overal een slaatje uit probeert te slaan. Die elke keer de grens opzoekt: kunnen we toch niet iets minder natuur? En kunnen we toch niet ergens anders wat meer stikstof kwijt?
Daar heb ik het ook wel over in mijn boek. Ik laat zien dat het idiote uitspraken zijn. Dat ze niet op dat soort mensen/partijen moeten stemmen. Ik bied het tegengeluid. En hoewel activisme belangrijk is, probeer ik net als in de podcast: Ook een grap en een grol te maken en daartussendoor de serieuze boodschap te vertellen. Alles wat er misgaat in de landbouw enzo. Daardoor blijft het wel beter hangen. En voelt het minder dwingend. Ik probeer de diplomatieke weg te bewandelen en altijd een optimistische noot te geven. Ook al ben ik zelf soms wel pessimistisch.
Ik schrijf ook in mijn boek over de veerkracht van de natuur en de kracht van biodiversiteit. Ik denk dat we soms onderschatten we hoe sterk de krachten van de natuur zijn. We zullen heel veel natuur verliezen, maar ook veel kunnen behouden als we onze schouders eronder zetten.
