Ik denk dat de meeste mensen een burn-out zien als een probleem. Iets dat vermeden of voorkomen moet worden. Iets dat onwenselijk is.
Het lijkt erop dat mensen hard gaan werken om een burn-out te voorkomen of, als je er al in zit, hard werken om er zo snel mogelijk weer uit te komen.
Ik werd geïnspireerd door het boek van Berthold Gunster “Zoals verwacht loopt alles anders”. Door dat boek over omdenken zie je meerdere mogelijkheden om met een “problemen” zoals een burn-out om te gaan.
Strategieën
Dit is mijn interpretatie van de vier strategieën:
De eerste is oplossen. Je gaat kijken naar wat binnen jouw invloedsfeer ligt om een burn-out te voorkomen. Werk delegeren, meer vrij nemen, ander werk zoeken, taken afstoten, meer dingen doen die je energie geven, dingen die je energie kosten gaan vermijden, etc.
De tweede strategie is loslaten. Dat kan op verschillende manieren. Jouw verwachting over jezelf en jouw capaciteiten loslaten. Je verwachting over de uitkomst van het project loslaten.
Een derde strategie is omdenken: burn-out is een kans. Dan kan ik eindelijk… (meer tijd nemen voor mezelf en mijn gezin, dat boek lezen, mijzelf opnieuw uitvinden, of helemaal niks)
De vierde strategie is waarnemen. Accepteren dat het vervelend is en dat je er niks aan kunt doen. De pijn voelen. Niet erover klagen. Niet van het probleem nog een groter probleem maken.
Wat zou jouw strategie zijn? En hoe zou dat er specifiek uitzien? Of heb je nog een vijfde strategie?
