Ik sprak deze week een directeur die al jaren een succesvolle business heeft. Zijn droom is echter om de kennis en inzichten die hij heeft opgedaan in al die jaren, te delen via columns of een Podcast.
Het ontbreekt hem echter aan tijd, zegt hij. Hij wil namelijk zijn kinderen naar school blijven brengen, zijn ouders een dag per week blijven bezoeken. Ook wil hij twee dagen per week werken aan een belangrijk project: dat project is namelijk een belangrijke inkomstenbron. Hij wil ook blijven hardlopen in de ochtend. En hij zal toch echt feedback moeten blijven geven op het werk van zijn werknemers?!
Er is gewoon geen tijd om de podcast van de podcast van de grond te krijgen.
Waar haalt hij de tijd vandaan om gasten te vinden, te spreken en te overtuigen om mee te doen aan de podcast? Laat staan de tijd voor de opnames!
Ik voelde dat tijd niet het probleem was. Met een paar vragen kwam naar boven dat hij het eigenlijk wel spannend vond. Het moest natuurlijk wel perfect. “Wat als het niet perfect uitpakt? Dan gaat mijn reputatie eraan!”
1000 redenen
Nu kun je als coach op zoek gaan naar de angsten en belemmerende overtuigingen.
En soms werkt de volgende aanpak, zoals die voor mij ook al vaker heeft gewerkt.
Op Curaçao werd mij op kantoor iets gevraagd om te doen. Ik zag er als een berg tegenop. Veel te veel werk. Moeilijk, moeilijk. Ik noemde al de redenen op waarom het moeilijk is. Die zakepartner hoorde het allemaal aan en zei:
“Ja, er zijn altijd 1000 redenen om iets niet te doen. Wat is 1 reden waarom het wèl lukt?”
En ik volbracht de taak.
Op een ander moment, ook op Curaçao, gebeurde iets soortgelijks. Ik begon na 20 jaar weer met tennis. Ik vond het weer heel leuk en leerde mensen kennen. Eduardo, een nieuwe tennismaat, wilde wel vaker met mij tennissen. Ik zei dat ik het wel wilde, maar dat het niet kon. Ik werkte veel, had mijn zoontje 24/7, mijn ex maakte mij het leven zuur. Ik had er gewoon niet de tijd voor. Etc. etc. Slachtofferrol op zijn best.
Eduardo hoorde het aan. Knikte begripvol en zei:
“Ik snap je, maar regel het gewoon.”
En ik regelde het.
Just fix it
Deze voorbeelden triggerde in de directeur van het begin van dit bericht een eigen voorbeeld.
Hij werkte toen nog in loondienst. Zijn leidinggevende vroeg hem een project te doen met allerlei eisen en wensen die zijn ogen onmogelijk waren. Hij legde ook alle risico’s en beperkingen haarfijn aan hem uit. De leidinggevende zei toen:
“I know. I am unreasonable, life is unfair. Just fix it!”
Soms hebben we gewoon een trap onder ons achterwerk nodig om de smoesmachine te stoppen en in actie te komen.
“Just do it.”
