Pas op voor sinaasappelsaptheedoekenmanagement, of kortweg SASTD-management!
Ik introduceer graag deze term. Die komt vanuit de volgende anekdote:
Ik ruimde laatst mijn keuken op, en vond daar een achter het gordijn een theedoek. Die was helemaal hard en geel. Waar had ik die theedoek voor gebruikt? Ik krabde mezelf achter de oren en ging verder met opruimen. Toen ik de placemats van de eettafel optilde, kreeg ik de volgende aanwijzing. Onder de placemat lag allemaal sinaasappelsap en het hout van de tafel was helemaal verbleekt en aangetast.
Toen ik aan mijn zoontje vroeg wat er was gebeurd, vertelde hij dat hij zijn glas sinaasappelsap had laten vallen en snel een theedoek had gepakt om het op te ruimen. Toen ik vroeg waarom hij niks had gezegd en waarom de theedoek achter het gordijn lag, verklaarde hij: “Jij wordt altijd zo boos als ik een glas omgooi. Dus had ik het snel opgeruimd en de theedoek verstopt.”
Door mijn boze reacties op eerdere ongelukjes, durfde hij dus zijn fout niet te vertellen aan mij. Hij vroeg geen hulp en probeerde het zelf op te lossen en verstopte het bewijsmateriaal. Hierdoor was het hout van de tafel aangetast. Maar misschien nog erger: mijn zoon is bang om fouten te maken en hulp te vragen.
Omgaan met fouten
Hoe ga jij om met fouten van je collega’s? Boos worden creëert dus een angstcultuur waarin fouten niet worden toegegeven. Mensen die het zelf op proberen te lossen en geen hulp durven te vragen en de schade proberen te verbergen. Het lijkt me duidelijk dat dit geen gezonde bedrijfscultuur is.
Voorkom sinaasappelsaptheedoekenmanagement en ga in rust met collega’s in gesprek. Vanuit nieuwsgierigheid en de wil om te verbeteren:
- Hoe heeft dit kunnen gebeuren?
- Wat kunnen we doen om herhaling te voorkomen?
- Is er een andere, innovatieve manier om dit anders te doen?
- Wat heb je van mij nodig?
