Vandaag sprak ik met een klant over uitstelgedrag. Ze vertelde me dat ze een sterke neiging had om conflicten te vermijden en moeilijke taken uit te stellen.

Toen ik vroeg hoe het met haar ging, zei ze dat ze zich overweldigd voelde. Ze deed twee cursussen tegelijk en alle video’s, meetings, opdrachten… het werd haar gewoon te veel.

Ik vertelde haar een beetje over mijn visie op mensen met een sterke neiging om conflicten te vermijden en moeilijke taken voor zich uit te schuiven. Het goede nieuws is dat ze waarschijnlijk een talent had om vrede en harmonie in zichzelf en in relatie tot andere mensen te bewaren. Anderen zien haar vermoedelijk als makkelijk in de omgang en nuchter. Andere sterke kanten van haar kunnen zijn dat ze flexibel is en zich makkelijk aanpast aan situaties en personen. Ze zal overkomen als iemand zonder of met weinig vooroordelen.

Maar, net als met alle sterke kanten, zitten er aan deze sterke kanten ook een keerzijde. Op een slechte dag, zeggen mensen met de kwaliteit flexibiliteit en aanpassingsvermogen waarschijnlijk ‘ja’ tegen dingen die ze eigenlijk niet willen. En op een slechte dag zullen mensen die harmonie brengen, hun eigen belangen, wensen en mening kleiner maken dan die van anderen.

Ze zullen moeilijke taken uitstellen en zich verliezen in comfortabele routines en gebruiken. Voor mij is dat het lezen van boeken, video’s kijken, blogs schrijven… allemaal dingen in mijn comfort zone. Niet uitdagend. Op die manier hou ik innerlijke rust. Voor nu.

Want uiteindelijk voel ik schuldgevoel, schaamte en stress. Allemaal doordat ik me bewust ben van alle taken die ik zou moeten hebben gedaan, maar heb uitgesteld.

Hypothetische gedachtes

Bijvoorbeeld, terwijl ik dit schrijf, zou ik eigenlijk een potentiële klant moeten bellen. Ik stuurde hem drie weken geleden een voorstel. Hij heeft er echter nog niet op gereageerd, noch de reminder die ik drie dagen geleden stuurde.

De gedachtes die in mijn hoofd naar boven komen:

• “Bel hem niet, hij zei toch dat hij druk was. Je irriteert hem alleen maar als je belt.”
• “En hij zou je als opdringerig gaan zien.”
• “Hij vindt de prijs van het voorstel zo belachelijk hoog, dat hij niet eens de moeite neemt om je iets te laten weten.”
• “Hij heeft al lang voor een andere trainer gekozen.”
• “Je bent niet eens belangrijk genoeg om je een update te geven.”

De angst dat ik door hem te bellen erachter kom dat dit alles waar blijkt te zijn is verlammend. Dus schrijf ik liever een blog in mijn comfort zone. Zo vermijd ik een afwijzing op dit moment. Maar op de langere termijn zal ik schuld of schaamte voelen omdat ik iets heb uitgesteld wat ik had willen en moeten doen. En die negatieve emoties zijn veel sterker dan van een mogelijke afwijzing. Dus die innerlijke rust blijkt een illusie te zijn.

Ik ben even gestopt met schrijven en heb de potentiële klant gebeld. Wat hij zei was: “Hi Eelco, bedankt voor het bellen. Het zijn hectische tijden voor ons. Ik wacht nog steeds op een offerte van een ander bedrijf. Ik laat het je weten binnen twee weken. De training zal toch ook niet plaatsvinden voor oktober. Ik heb geen haast.”

Zie je, geen enkele van deze gedachtes waren waarheid. En ook al was het zo: neem het niet persoonlijk.

Pak uitstelgedrag aan

Terug naar het gesprek van vanmorgen. In de meeting zegde ze toe om zichzelf te onderscheppen in het moment dat ze aan het uitstellen was. Wat diepe ademhalingen te doen en dan op zijn minst een actie zou uitvoeren.

Na ons gesprek appte ze me nog en bevestigde ze haar huiswerk en dat ze een boek tegen was gekomen over uitstelgedrag en dat ze al begonnen was met lezen.

Nadat ik haar toestemming had gevraagd om haar uit te dagen, schreef ik:

“Je vertelde me dat je twee cursussen tegelijk aan het doen was en dat je overweldigd was door alle informatie: video’s. Opdrachten, meetings…
Je vertelde ook dat last hebt van uitstelgedrag. Dat je dingen uitstelt waarvan je weet dat je ze moet doen.
Nu vertel je me dat je nog meer informatie tot je gaat nemen: een nieuw boek.
Ben benieuwd hoe je dat ziet.”

Ze schreef terug dat ze het ermee eens was.

Ik ging verder:

“Je hebt echt al genoeg kennis en informatie.
Stop met jezelf verbergen achter de veiligheid van een boek of video.
Begin met de dingen te doen buiten je comfort zone.
Je weet precies wat je zou moeten doen vandaag!
Start nu!
(Deze schop onder je kont komt vanuit een plek van liefde. ❤️)”

Uiteraard schreef ik dit ook aan mezelf. You teach what you most have to learn.

Dit uitstelgedrag is een akelige. Je werkt hem bij de voordeur eruit en hij kruipt via de achterdeur weer naar binnen.

Maak voor jezelf nu een uitstel-lijst. In maximaal 2 minuten, schrijf de 10 dingen op die je al langer uitstelt. Vind 1 ding op de lijst waarvan je bereid bent om hem vandaag te doen.

Hoe ga jij om met jouw uitstelgedrag? Schrijf het in de comments hieronder.